Ήταν το 1980 όταν το "Αγία Ειρήνη", ένα 45άρι φορτηγό πλοίο, έπλεε προς τη Νέα Ορλεάνη για να φορτώσει ζάχαρη. Το ταξίδι ήταν μακρύ, αλλά το πλήρωμα, εξοικειωμένο με την καθημερινότητα της θάλασσας, περίμενε με ανυπομονησία την άφιξή του στο λιμάνι. Ανάμεσά τους, οι δύο τρίτοι μηχανικοί, ο ηλεκτρολόγος και ο Μαρκόνης είχαν ήδη σχεδιάσει την έξοδό τους στην πόλη. Οι μέρες στη θάλασσα μπορεί να ήταν σκληρές, αλλά οι νύχτες στην ξηρά ήταν πάντα γεμάτες περιπέτειες.
Μόλις το πλοίο έδεσε στο λιμάνι, το πλήρωμα ξεκίνησε τις διαδικασίες για να προετοιμαστεί για τη φόρτωση. Όμως, το μυαλό των νεότερων μελών ήταν ήδη στη Bourbon Street, τη θρυλική οδό της Νέας Ορλεάνης που ήταν γνωστή για τα ξέφρενα πάρτι και τη ζωντανή μουσική. Ήταν γνωστό ότι υπήρχαν και ελληνικά μπουζούκια εκεί, όπου η διασκέδαση κράταγε μέχρι το πρωί. Ο Μαστρο-Παναγιώτης, ένας από τους πιο παλιούς και σκληροτράχηλους μηχανικούς, ήταν πάντα μέρος αυτών των εξόδων, αν και τα χρόνια του είχαν περάσει.
Γύρω στις 11 το βράδυ, ο Παναγιώτης, ο ηλεκτρολόγος Γιώργος, και οι δύο τρίτοι μηχανικοί, ο Σταύρος και ο Κώστας, βγήκαν από το πλοίο. Η Bourbon Street ήταν γεμάτη ζωή, με φώτα, μουσική και κόσμο από κάθε γωνιά του κόσμου. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από διάφορα μαγαζιά, κατέληξαν στα ελληνικά μπουζούκια, όπου η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ρεμπέτικα και ζεϊμπέκικα. Οι άνδρες, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι ενέργεια, άφησαν τον εαυτό τους να παρασυρθεί από τη μουσική και το αλκοόλ.
Περίπου στις 4 το πρωί, ο Σταύρος ,ο Γιώργος,και ο Κωστας,αποφάσισαν να επιστρέψουν στο πλοίο. Οι δρόμοι της Νέας Ορλεάνης μπορεί να ήταν γεμάτοι ζωή, αλλά ήξεραν ότι η μέρα στο πλοίο θα ξεκινούσε νωρίς. Ο Παναγιώτης, όμως, αποφάσισε να μείνει λίγο παραπάνω, να πιει ακόμη ένα ποτήρι και να συνεχίσει το γλέντι.
Οι ώρες πέρασαν και η αυγή βρήκε τον Σταύρο, τον Γιώργο, και τον Κωστα, πίσω στο πλοίο, έτοιμοι να πιάσουν δουλειά. Ωστόσο, ο Παναγιώτης δεν είχε επιστρέψει ακόμα, κάτι που δεν τους ανησύχησε ιδιαίτερα, καθώς ήταν γνωστός για τις μακρόχρονες βόλτες του. Γύρω στις 10 το πρωί, όμως, ένα περιπολικό της τοπικής αστυνομίας εμφανίστηκε δίπλα στο πλοίο. Ο αστυνομικός πλησίασε τον καπετάνιο και με σοβαρό ύφος τους ενημέρωσε πως ο Παναγιώτης βρέθηκε τραυματισμένος σε ενα χαντάκι, έξω από την πόλη. Ήταν ζωντανός, αλλά βαριά χτυπημένος, και τώρα βρισκόταν στο νοσοκομείο.
Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός στο πλήρωμα. Η χαρά της εξόδου είχε μετατραπεί σε τραγωδία. Κανείς δεν ήξερε πώς βρέθηκε εκεί ο Παναγιώτης ή τι είχε συμβεί. Κάποιοι υποψιάζονταν καβγά, άλλοι κλοπή. Το λιμάνι της Νέας Ορλεάνης, που όλοι περίμεναν με ενθουσιασμό, είχε αφήσει πίσω του μια πικρή γεύση.
Η φόρτωση του πλοίου συνεχίστηκε, αλλά το κλίμα ήταν βαρύ. Ο Μαστρο-Παναγιώτης ανέκαμψε τελικά, αλλά ποτέ δεν μίλησε για το τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα. Για τους ναυτικούς του "Αγία Ειρήνη", αυτή η έξοδος στη Νέα Ορλεάνη έμεινε χαραγμένη στη μνήμη τους ως μια από τις πιο τραγικές εμπειρίες τους.
Η ιστορια εν περιληψη ειναι αληθινη.Τα προσωπα και τα ονοματα ειναι φανταστικα.
Υ.Γ.«Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα»
άφησε και ενα σχολιο!