Το φορτηγό πλοίο MV/ Γεώργιος έφυγε από το λιμάνι του Σαν Χουάν στο Πουέρτο Ρίκο, με προορισμό την Τάμπα της Φλόριντα. Το πλοίο, φορτωμένο με γενικο εμπορευμα, θα περνούσε μέσα από το διαβόητο Τρίγωνο των Βερμούδων. Παρά τις φήμες και τις δεισιδαιμονίες για τις εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή, το πλήρωμα δεν φαινόταν να δίνει ιδιαίτερη σημασία. Ο καπετάν Αντώνης, ένας σκληραγωγημένος ναυτικός με χρόνια εμπειρίας, είχε περάσειαμέτρητες φορές από το Τρίγωνο χωρίςνα αντιμετωπίσει προβλήματα.
Το πλοίο απέπλευσε υπό τον λαμπερό ήλιο και τα νερά της Καραϊβικής ήταν γαλήνια. Το πλήρωμα ήταν χαλαρό και άνετο, κουβεντιάζοντας για την άφιξή τους στην Τάμπα. Καθώς όμως πλησίαζαν τα σύνορα του Τριγώνου, ο ουρανός ξαφνικά σκοτείνιασε. Ανεξήγητα, πυκνά σύννεφα μαζεύτηκαν στον ορίζοντα, και η θάλασσα, απόλυτα ήρεμη, άρχισε να κυματίζει ελαφρώς. Ο καπετάν Αντώνης παρατήρησε την αλλαγή με ανησυχία και ανέβασε ταχύτητα για να περάσουν γρήγορα την περιοχή.
Καθώς η νύχτα έπεφτε, μια απόκοσμη σιωπή κυρίευσε το πλοίο. Κάθε ήχος της μηχανής, του ανέμου και της θάλασσας φαινόταν αποκομμένος από την πραγματικότητα. Ξαφνικά, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου άρχισε να παρουσιάζει βλάβες. Οι πυξίδες περιστρέφονταν τρελά, τα ραντάρ έδειχναν θολές φιγούρες, και τα ραδιοσήματα κόπηκαν. Το πλήρωμα άρχισε να νιώθει νευρικότητα.
«Κάτι δεν πάει καλά», είπε ο Α'πρωτος μηχανικός, κοιτάζοντας τον πίνακα ελέγχου.
«Ό,τι κι αν είναι, πρέπει να το περάσουμε γρήγορα», απάντησε ο καπετάνιος, προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του. Όμως, κάτι ανεξήγητο συνέβη. Μια λαμπερή ομίχλη, φωτεινή σαν το φως του φεγγαριού, τύλιξε το πλοίο. Οι ναύτες κοίταζαν αποσβολωμένοι, καθώς η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή που δεν μπορούσαν να δουν ούτε τη θάλασσα ούτε τον ουρανό.
Μέσα στην ομίχλη, περίεργα φώτα εμφανίστηκαν, να αιωρούνται γύρω από το πλοίο. Ο καπετάνιος προσπάθησε να επικοινωνήσει με άλλα σκάφη ή με την ακτή, αλλά το ραδιότηλ. παρέμενε νεκρό. Ξαφνικά, το πλοίο σταμάτησε να κινείται, σαν να το είχαν παγιδεύσει αόρατα χέρια.
Το πλήρωμα έτρεχε πάνω-κάτω στο κατάστρωμα, προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε, αλλά κάθε προσπάθεια να επαναφέρουν τις μηχανές απέβη μάταιη. Τότε, μέσα στην ομίχλη, ακούστηκαν ψίθυροι, σαν να προέρχονταν από άλλες διαστάσεις. Ο καπετάνιος και οι άνδρες του έμειναν στήλες άλατος, νιώθοντας μια παγωμένη παρουσία να τους τυλίγει.
Ξαφνικά, τα φώτα και η ομίχλη εξαφανίστηκαν, και το MV Γεώργιος άρχισε να κινείται ξανά. Ο καπετάνιος, έκπληκτος, διαπίστωσε πως είχαν περάσει από το Τρίγωνο των Βερμούδων σε λιγότερο από μισή ώρα, ενώ θα έπρεπε να χρειαστούν πολλές ώρες. Τα ηλεκτρονικά όργανα επανήλθαν στη λειτουργία τους, και όλα φαίνονταν φυσιολογικά.
Όταν το πλοίο έφτασε στην Τάμπα, οι άνδρες δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που είχαν ζήσει. Ο καπετάν Αντώνης κατέγραψε το περιστατικό ως μια «ανεξήγητη ανωμαλία», και το πλήρωμα ορκίστηκε να μη μιλήσει ποτέ για όσα είδαν εκείνη τη νύχτα. Ωστόσο, το MV Γεώργιος έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα λίγα πλοία που πέρασαν από το Τρίγωνο των Βερμούδων και επέστρεψαν με μια ιστορία τόσο τρομακτική όσο και μυστηριώδη.
Υ.Γ.«Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
άφησε και ενα σχολιο!